7. Maç ve Vanessa’ya Düğün Sürprizi

7.maç tahtada pek bir vukuat olmadan berabere bitti. Anand beyazlarla oynadı, ve bir kez daha Magnus’un Berlin Duvarı ile karşılaştı. İkili, maç boyunca yavaş bir şekilde manevra yapıp durdular ve karşılaşma 32. hamlede konum tekrarıyla berabere bitti. Vishi biraz nefes aldı diyebiliriz. Basın toplantısı Hintli gazetecilerin Anand’ı hafiften köşeye sıkıştırma çabaları dışında rahat geçti. Bakalım önümüzdeki maçlarda Vishi şapkasından tavşan çıkarabilecek mi? Ben o şapkanın içinde bir tavşan olduğuna artık hiç inanmıyorum. Yaw, belki bir şapka bile yok.

Bu arada, geçenlerde sosyal medya çöplüğünde bir inci yakaladım : “Hayat’a içelim : Vanessa’ya Düğün Sürprizi”.  3 yıl önce çekilmiş, ancak benim yeni haberim oldu. Nerdeyse herkes, yani başta damat, kayınbabası, kendi babası, gençler filan bir ay boyunca gizlice çalışıp taze geline onu ne kadar sevdiklerini göstermek amacıyla olağanüstü güzel  bir sürpriz hazırlamışlar :

http://www.youtube.com/watch?v=KgZ4ZTTfKO8

Fikir, Damdaki Kemancı filminin meşhur bir sahnesini tekrar etmek üzerine kurulu. O sahnede baba, kızını verdikten sonra müstakbel damat ve arkadaşlarıyla birlikte şarkılı danslı bir kutlama yapar. Şu linkten izlenebilir :

http://www.youtube.com/watch?v=t9J4RsUwMh4

Vanessa’nın videosundaki incelik, düşüncelilik, başkası için karşılıksız emek vermek anlayışı beni çok etkiledi. Dahası, ben bu videoda Kiev’deki St. Andrew kilisesinde İsa’sına yakarırken sessizce ızdırabın ve umudun gözyaşlarını döken yaşlı kadını, zikir yaparken Allah için bedenini unutan sakallı adamları, Kerbela’da yitirdikleri Hz. Hüseyin’i anarken acıyı hiçe sayanları gördüm. Aşkınlığı ve umudu gördüm.

Çok mu abartılı ? Belki. Yine de, ben bu paylaşımda insana dair paramparça umutlarımızın tazelendiğini gördüm.  Daha ne olsun.